Vandaag gaan we van plaats veranderen dus moet er eerst uitgecheckt worden.
Het verloopt vlot. Dit hotel is prijs/kwaliteit een echte aanrader.
We halen nog wat voorraad bij Walmart en kopen een broodje voor deze middag bij Subway. En we gooien de tank vol, dat was nog niet echt nodig maar ik denk dat het volgende tankstation in Forks ligt, op het einde van deze dag.
Rond 9u30' komen we aan bij Lake Crescent. Het meer is op het diepste punt 190 m diep. Ongeveer 7000 jaar geleden werd het door een enorme landverschuiving afgesloten van Lake Sutherland.
Onze eerste wandeling van de dag staat gepland bij het Storm King Ranger Station.
Ik parkeer de auto, stap uit, mijn deur schiet door, ik trek ze snel terug en ze valt in het slot. Alleen zitten de vingers van mijn rechterhand ertussen. AAAUUUUU! Ik doe de deur terug open en het is geen mooi zicht. Ik denk eerst dat mijn middelvinger gebroken is, de wijsvinger ziet er ook niet goed uit. Beide vingers hebben een diepe snee, maar die van mijn middelvinger baart me echt zorgen. Al een geluk dat de vingers tussen het bovenste deel van de deur zaten want daar heeft Jeep een soort rubber zitten die toch al wat opgevangen heeft.
Ik voel me plots heel slecht en ga dan maar liggen. Sander blijkt een hele goede verzorger te zijn. Gelukkig hebben we ijs in de koelbox. Al jaren sleep ik mijn verbanddoos mee en nu komt die heel goed van pas. Een vriendelijke mevrouw komt kijken wat er aan de hand is want ze zag een beetje paniek in de ogen van mijn zoon. Zij ziet op de parking brandweermannen en gaat hen verwittigen.
Die komen met z'n drieën aangespurt. Nu heb ik wel genoeg aandacht.
De verpleger van het drietal vraagt welke zorgen Sander al gegeven heeft en zegt dat hij dat prima gedaan heeft. Ondertussen is mijn appelflauwte voorbij. Mijn vingers worden verder verzorgd. Gebroken is er niets maar ik heb minstens Steristrips nodig, wellicht 2 draadjes. Voor nu zijn de wondes goed ontsmet en beetje drukverband gelegd. Er is een ziekenhuis in Port Angeles en in Forks.
Het bloeden is wat gestopt dus we kiezen ervoor om onze dag voort te zetten en in Forks medische hulp te zoeken.
Om 11u vertrekken we dan naar de Marymere Falls.
Ik wandel met mijn rechterhand omhoog en tegen mijn lichaam. Het is al duidelijk dat ik best niet zal autorijden vandaag. Gelukkig heeft Sander al een rijbewijs en zo is dit probleem meteen opgelost.
Het begint wat te regenen dus de regenjassen gaan aan (en dat zal niet de laatste keer zijn vandaag).
De hele wandeling is 2.9 km. Het is een mooie wandeling door een soort regenwoud.
Uiteindelijk kom je bij de 27 m hoge Marymere Falls.
Wanneer we bijna terug zijn zien we nog deze prachtige boom, zo groot dat ie nauwelijks op de foto past.
We wandelen langs het meer terug naar het Ranger Station. Daar staan ook picnic tafels en aangezien het iets na 12u is, vinden we dit de perfecte plek om onze broodjes te eten.
Het spreekt voor zich dat onze planning de komende dagen aangepast zal worden.
Zo slaan we het Moments in Time Nature Trail over.
We gaan wel op zoek naar de Giant Bigleaf Maple Tree. Deze zou langs de Fairholme Campground Loop te vinden zijn. We lopen het hele pad (1.3 km) maar geen Giant te vinden.
Maar wat is dit een schitterend stukje bos zeg!
Nu die boom nog. We vinden hem uiteindelijk gewoon op de parking bij de Boatlaunch.
En inderdaad, het is een reuzegrote boom, de Giant Bigleaf Maple Tree.
Onze volgende bestemming is Sol Duc Valley. Ook in deze vallei liggen oerbossen. En er zijn ook warmwaterbronnen waar natuurlijk een resort bij ligt. Wij komen niet voor de spa maar voor de Sol Duc Falls.
Deze zijn te bereiken via een pad van 1.3 km (enkel).
De watervallen zijn niet echt hoog (12 m) maar de druk waarmee het water naar beneden valt is enorm. Het smelt- en regenwater komt maar langs een smal riviertje naar beneden.
De andere geplande stopplaatsen worden ook geschrapt want we willen zeker voor 17 u in Forks zijn zodat we nog naar een apotheek kunnen gaan. Onmiddellijk bij het binnenrijden van het stadje zien we dat er een afdeling apotheek ligt in een souvenirwinkel. Ik ga naar de balie en leg mijn probleem uit. Ze sturen de apotheker zelf om me te helpen. Al gauw heb ik alles wat nodig is voor de verzorging.
Daarna gaan we inchecken in het hotel. Rara, wat is het eerste wat ik er doe?
We gaan om 18 u in The In Place eten. Lekker, home cooked, niet te duur en vlak langs ons hotel.
Voor deze avond hebben we nog één ding gepland, een zonsondergang bij Second Beach (La Push).
Het trailhead ligt bij mijl 14 op de La Push Road (US110). Dan is het 1.1 km wandelen door een bos naar het strand. Op weg naar La Push was het licht bewolkt, maar bij het strand hangt een dik pak wolken. Dat zal niets worden voor de zonsondergang. Het is er wel erg mooi met veel sea stacks.
We keren naar de auto terug nog voor het uur van de zonsondergang. Onze zaklampen hebben we niet nodig (als je blijft tot na de zonsondergang heb je die wel nodig want dan moet je in het donker door het bos naar de parking).
Wanneer we op de parking komen zien we dat er richting first beach bijna geen wolken hangen.
Ietsje lager dan de parking ligt een platform. We spurten er naar toe om 'het' moment niet te missen.
Dit was een top afsluiter van een zeer heftige dag.
We zijn ongelofelijk lieve en hulpvaardige mensen tegengekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten