We gaan verder langs highway 1 naar het zuiden vandaag. Maar voor we de stad verlaten rijden we eerst even richting Golden Gate Bridge. Jammer, nog meer in de mist dan gisteren.
Na Pacifica vinden we onze kronkelweg terug. We waren hem al een beetje aan het missen. ;-)
We rijden recht naar San Matteo Coast State Beaches, met name Bean Hollow State Beach (meest noordelijke parking).
Op de rotsen langs de kust zitten verschillende soorten vogels onder andere aalscholvers, bruine pelikanen en oystercatchers (oestervangers? of is dit te letterlijk vertaald?).
De klif bestaat hier uit zandsteen. En daar zijn gekke figuren in te vinden.
Dit verschijnsel wordt tafoni genoemd: in de rots uitgeholde gaten door erosie in honingraatmotief. Over de gebeeldhouwde rotsen op het strand kan je gemakkelijk klimmen.
Zicht op het einde van het pad.
Aan de zee-zijde spatten de golven uiteen op een rijtje rotsen.
(Wel op tijd wegspringen soms om er geen natte voeten aan over te houden !)
(Wel op tijd wegspringen soms om er geen natte voeten aan over te houden !)
Dat tovert telkens weer mooie watervallen
Helemaal op de eerste rij groeit zeewier in de vorm van palmbomen. De plantjes zijn maximum 50 cm hoog en zien er wat elastisch uit. Sterke planten want telkens zo'n golf over je heen en dan toch blijven staan.
En natuurlijk tussen de kliffen en de rotsen in de branding blijven poelen water staan. Het zit er vol leven. Kleine visjes, garnaaltjes, schelpdiertjes, anemonen, en erg veel krabben. En de allerstoerste krab die we ooit gezien hebben. Hij bleef gewoon staan in plaats van snel achter een rots in te kruipen. Nu ziet ie er op de foto indrukwekkender uit dan in werkelijkheid, het beestje was maar ongeveer 4 cm breed.
Zoals we wel vaker aan de hand hebben, blijven we veel langer dan verwacht. Och ja, dan schrappen we gewoon iets anders. We zien wel hoever we geraken.
Wanneer we terug naar de auto stappen zien we op het strandje naast ons nog de resten van een walvis liggen. Deze zal nog wel een tijdje veel dieren voeden.
Vervolgens rijden we naar Año Nuevo State Park.
Ze beschermen hier een belangrijke broedplaats van zee-olifanten en die willen we graag zien.
Het inkomgeld bedraagt 10$, maar daarvoor mogen we de hele dag in alle state parks binnen.
Je moet eerst langs het visitor passeren. De route wordt je uitgelegd (enkele trails zijn afgesloten) en je krijgt een plannetje/permit mee. In totaal is het een wandeling van 5.2 km die ons zeker 3u zal kosten. We twijfelen even want we moeten deze avond op tijd op de boot naar Alcatraz zitten en het is al 12u30'. Nog snel een banaan en wat drinken en dan beginnen we eraan. We gaan 1u wandelen en dan zullen we terugkeren (om zeker op tijd terug in SF te zijn).
Nu, het vlot erg goed. Het pad op zich is op behoorlijk wat plaatsen vervelend om goed te kunnen stappen. Het heeft precies een V-vorm dus je voeten staan ongemakkelijk. Aan het einde is het 0.5 km door duinen en mul zand. Dat stapt zwaar. Maar we kunnen de dieren al horen.
Na 35' zijn we aan het strand. Er zijn 2 uitzichtpunten op houten vlonders.
De zee-olifanten liggen zij aan zij in het zonnetje.
Enkelen zijn in het water een showke aan het opvoeren. Niet enkel kunstjes maar ze maken een speciaal keelgeluid en dat gaat blijkbaar om het hardst.
Tegenover het strand ligt een eilandje dat ook bij het park hoort. Daarop zitten veel vogels maar ook zeeleeuwen. Er staat een camera opgesteld. De beelden daarvan kan je live zien in het visitor center.
Het is vreemd weer vandaag. De zon schijnt volop alleen trekt er regelmatig een sliert mist voorbij.
Die brengt wat verkoeling.
Het stuk door de duinen is ook nog eens behoorlijk warm. Het pad ligt beschut door struiken en die houden elk zuchtje wind tegen.
Na de duinen zijn er nog wel struiken maar ook weer meer wind.
Na 1u20' staan we terug aan de auto. En weeral allebei met reuzenhonger.
We laten de rest van de planning vallen en rijden terug naar San Francisco. Onderweg zullen we wel een restaurantje zoeken.
Het eerste restaurant dat we vinden is de Highway 1 Brewing Company in Pescadero. Ook hier eten we lekker. En weer erg vriendelijke bediening. Weerom een aanrader.
Het wordt nipt. We zijn om 16u55' bij het hotel. Snel even opfrissen en een vest meenemen.
Daarna stappen we naar pier 33 waar de boot van Alcatraz Cruises vertrekt. We zijn precies op tijd voor de boarding. (Tickets waren al 90 dagen geleden geboekt)
Hoe dichter we bij het eiland komen, hoe slechter het weer wordt.
Wij hebben een avondtour vandaag. Daar zitten enkele extra's bij. Zo varen ze niet via de kortste route naar het eiland maar er wordt eerst een rondje om het eiland heen gevaren. Wel eens fijn om het eiland ook van een andere kant te kunnen zien.
Normaal kan je dan ook de Golden Gate Bridge zien maar niet vandaag dus.
Hier krijgen we meer uitleg over hoe de bewakers leefden op het eiland (met hun gezinnen).
Binnen doen we de audio tour. Ik heb het al eens eerder in een verslag geschreven denk ik, maar dit is een erg goede audio tour, die je ook in het Nederlands kan laten zetten.
Je wandelt langs de cellen en komt voorbij displays die bijkomende info hebben over ontsnappingspogingen en een gijzeling.
Het is buiten nu zo mistig dat we zelfs geen lichtjes zien in de stad. En er staat een ijzige wind.
Drie mannen zijn ooit ontsnapt langs een verluchtingsrooster. Ze hadden de opening groter gemaakt zodat ze er door pasten. Via de achterliggende buizen zijn ze op het dak geraakt. Daarna geen nieuws meer over de drie.
De keuken
Na de audio tour gaan we nog naar een ranger talk: bier brouwen op Alcatraz. Ze bakten hun eigen brood en beschikten dus over gist. En laat je nu juist gist nodig hebben om bier te brouwen. Vaak werd het brouwsel ontdekt door de cipiers. Maar de beste schuilplaats was onder de neus van de cipiers. In een brandblusser die de gevangenen helemaal leeg en proper gemaakt hadden.
Tijdens de nighttour is ook het A block open. Men laat er zien hoe de cellen gesloten werden.
Wat een eng geluid zeg.
Ondertussen zijn we verkleumd, zo koud is het.
We keren terug naar de stad met de boot van 20u40'.
Net als de kapitein aan het waarschuwen is dat hij zijn misthoorn zal moeten gebruiken omdat hij de kade niet ziet, verdunt de mist een beetje. Het blijft wel even koud maar geen misthoorn nodig gehad.
Voor avondeten gaan we naar Johnny Rockets voor een lekkere burger en daarna snel naar de kamer om weer helemaal op te warmen. We zijn weeral allebei bekaf.
Afgelegde km: 190
Het weer: kust 20 °C zon - SF 18 °C zon en mist - avond 10 °C mist en wind
Hotel: Best Western Plus The Tuscan - San Francisco
Geen opmerkingen:
Een reactie posten