Dag 13 : The Dalles - John Day - Prineville

dinsdag 19 juli 2016

Wanneer we deze ochtend willen gaan ontbijten, is alles al opgeruimd. Geen nood, in zo'n geval komt een Denny's goed van pas. We tanken de auto ook nog vol. Het was niet echt nodig maar we gaan door een dun bevolkt gebied rijden en daar vind je soms moeilijk een benzinestation. Het blijft telkens wel weer raar aandoen dat tanken in Oregon. Je mag hier niet zelf tanken, daar is een pompbediende voor.

Ons programma gaat er iets anders dan gepland uitzien.

Sander verkiest om in The Dalles naar het Columbia Gorge Discovery Center & Museum te gaan. John Day Fossil Beds NM en het visitor center in Sheep Rock spreken hem minder aan. Ik ga dan straks alleen en zal enkel het Painted Hills gedeelte doen.

Het Columbia Gorge Discovery Center & Museum blijkt een zeer interessant centrum te zijn.

Er is een boeiende uitleg over de geologie van de kloof. Ook over de dieren die er vroeger en nu leefden, hebben ze een hele afdeling.

Je loopt van het ene in het andere tijdperk.

Een andere afdeling gaat over de bewoners van de kloof. Van de native americans naar Lewis & Clark, Oregon Trail en Scenic Byway.

Rond 11u15' beginnen we aan een lange rit.

Meteen na The Dalles zitten we in een erg dor landschap. In de verte zien we een stukje van Mount Hood, deze keer met zijn hoofd in de wolken.

Onze gps en Google maps zijn het niet met elkaar eens over de route. We volgen de gps. En die stuurt ons eerst langs een degelijke weg. Tot Maupin, een klein stadje aan de Deschute River.

Wat zien we bij de rivier? Visarenden op een nest en 1 jagende ouder. Een heerlijk spektakel.

Maar wat is het hier heet! Geheel toepasselijk is de naam van de weg: Bake Oven Road.
Langs de weg staat een ree in de schaduw lekker de beplanting op te eten.

De volgende weg waarlangs de gps ons stuurt is ook een degelijke weg maar op 40' rijden zien we maar 2 tegenliggers en 2 grote boerderijen. Raar dus maar we geraken toch op onze bestemming.

Shaniko Ghost Town. Het is een living ghosttown, enkele gebouwen zijn al gerestaureerd en er wonen een handjevol mensen.

Het is erg plezant om hier rond te snuffelen. Maar ook ontzettend heet.

Dan ontdekken we een schuur vol schatten. Een kapitaal aan oude auto's staat bij elkaar in een bijna bouwvallige schuur. Ze liggen onder het stof en sommigen staan achter een soort afsluiting/draad.

De tijd vliegt en onze buikjes beginnen te knorren. In het volgende stadje is het eerste restaurant dat we tegenkomen een Mc Donalds. Mag ook eens, zeker als het al 14 u is. En handig, aan de overkant ligt een Subway, kunnen we gelijk een broodje kopen voor avondeten.

Daarna rijden we naar Prineville. We checken in, Sander installeert zich in de kamer.

Ik ga nog tanken (voor de zekerheid) en vertrek dan naar John Day Fossil Beds NM.

De rit ernaar toe duurt 1u maar dat is zeker geen straf. Ik rijd langs een meer, door een bos, over een berg. Mooie zichten overal.

Ook hier bij het visitor center van John Day Fossil Beds NM hangt de vlag halfstok. Toen we in Seattle aankwamen hingen ook alle vlaggen aan overheidsgebouwen halfstok ter nagedachtenis van de neergeschoten agenten, daarna terug halfstok voor de slachtoffers in Nice, en nu weer voor neergeschoten agenten.

Ik bezoek dus enkel maar het Painted Hills Unit en besluit eerst helemaal tot achter in het park te rijden, tot bij Red Hill en op de terugweg stops te doen. Ik wandel het korte pad en kom tot vlakbij de heuvel. De gekleurde heuvels zijn geërodeerde lagen vulkanische as.

Ook bij Leaf Hill is er een kort pad dat rondom de heuvel gaat. Bij deze heuvel heeft men massa's afdrukken van bladeren (soort fossielen) gevonden.

Bij Painted Cove loopt een kort pad rondom mooi gekleurde heuvels. Een deel van het pad gaat over een houten pad dat zich tussen de heuvels door slingert. Wat is dit een mooi stukje.

Ik ben zeer onder de indruk van de prachtige kleuren overal.

Als laatste stop ik bij Painted Hills Overlook. Ik volg het korte pad om een beter, of liever ander zicht te krijgen. Voor mij is er geen 'beter' zicht want ik vind het overal even mooi.

Ik raak aan de praat met een koppel uit California en een Duitse jongen. Zij zijn hier om de moonrise te zien. Het is volle maan vandaag (of toch ongeveer).

Zo lang ga ik niet blijven. Ik zou graag voor het donker is terug in Prineville zijn.

Op de terugweg zie ik 7 (!!!) reeën. Gelukkig nog allemaal langs de rand van de weg en niet erop. Als je echt de zonsondergang wilt zien hier, wees dan erg voorzichtig op de terugrit. Of kies voor een overnachting in Mitchell (maar daar was toen ik alles wilde regelen al alles volgeboekt).

Het is net 21u wanneer ik terug bij het hotel ben.

Ik vond het zo mooi in John Day Fossil Beds dat ik compleet vergeten ben om te eten.

Voordeel is wel dat ik nu een kopje koffie kan drinken bij mijn broodje.

(Het internet doet erg moeilijk in Prineville en bij Crater Lake is het signaal te zwak om een verslag te uploaden, vandaar dus dit verslag met vertraging.)


Afgelegde km: 401
Het weer: 30 °C, zonnig
Hotel: Best Western Prineville Inn - Prineville