Wanneer we vertrekken om 9u15' is het bewolkt. Hopelijk klaart het op want we zouden toch graag Mt. St Helens zien. Net als gisteren ochtend zien we ook nu weer enkele herten en reeën langs de weg in Packwood. Een half uur buiten Packwood vliegen enkele roodkopgieren rond. We hebben geluk want ene zit op een paaltje naast de weg, klaar om op de foto te gaan.
Onderweg naar Mount St Helens valt niet zo veel te beleven. Op de I-5 hebben we wel even stilstaand verkeer. Een auto met caravan ligt in de zijberm. Van de caravan blijft niet veel over. De bestuurder lijkt wel oké te zijn.
Doordat de rit nogal saai is, duurt ze precies ook lang.
Om 11u30' zijn we bij het Hoffstadt Bluffs Visitor Center. Buiten heb je zicht op de North Fork of the Toutle River. Toen de vulkaan uitbarstte op 18 mei 1980 ging dit gepaard met enorme modderstromen. Hele valleien, zoals die van de Toutle River werden bedolven onder de modder.
(Edit 2018: we stelden vast dat het Hoffstadt Bluffs Visitor Center gesloten is, na wat opzoekwerk blijkt het niet langer deel uit te maken van het National Forest)
(Edit 2018: we stelden vast dat het Hoffstadt Bluffs Visitor Center gesloten is, na wat opzoekwerk blijkt het niet langer deel uit te maken van het National Forest)
Binnen vinden we interessante uitleg en krantenartikels over de laatste uitbarsting van Mt. St. Helens. Er is een gift shop en je kan er info krijgen. In het gebouw ligt ook een restaurant. We eten er een heerlijke sandwich op het terras. De zon doet ondertussen flink haar best om van de wolken te winnen. Krijgen we misschien toch nog de vulkaan te zien.
We rijden verder richting Johnson Ridge Observatory. Plots is er stukje open lucht net voor de vulkaan. Een piepklein stukje steekt uit de wolken. Elk Rock viewpoint.
De lucht is wat opengetrokken, enkel rond de vulkaan blijven de wolken mooi samengepakt hangen.
We bevinden ons nu recht tegenover de krater.
Bij de uitbarsting in 1980 was er een enorme ontploffing waardoor er een bres in de wand van de vulkaan geslagen werd. De berg verloor die dag 400 m en is nu 2550 m hoog.
Waarom brak er geen brand uit? Omdat door de aswolk er geen zuurstof was en er een laag as over alles lag. We gaan er ook naar een informatieve film kijken, die knap ineen steekt.
Daarna gaan we buiten een korte wandeling doen, het Eruption trail (1.6 km).
Je ziet duidelijk waar de modderstromen geweest zijn. In een straal van meer dan 10 km werd alle leven verwoest. De bomen zijn allemaal afgeknapt.
We besluiten om dan maar de Ranger Talk bij te wonen. Die praatjes zijn meestal heel erg interessant en dat is ook hier niet anders.
Op de terugweg stoppen we nog even bij Loowit Viewpoint. Nog steeds geen vulkaan te zien. De flanken hier liggen vol met afgeknapte bomen.
We zien enkele enorm lange treinen, deze zelfs met dubbel gestapelde containers. Zowel vooraan als achteraan waren er 3 locomotieven. Op onze vorige reizen zagen we ook al zulke treinen, het blijft toch altijd indrukwekkend.
De Portland-Vancouver Interstate Bridge loopt over de grens van de staten Washington en Oregon.
Aan de zuidkant zijn we dus in de 2de staat van deze reis, Oregon.
Facts: totale lengte brug : 1078 m, gebouwd in 1917.
Het is ongelofelijk druk in Portland. Het duurt 10 minuten langer om tot bij het hotel te rijden.
Na het inchecken, gaan we eten bij Panda Express. Dat was al geleden van in 2013.
Het restaurant ligt pal tegenover ons hotel dus wij gingen er te voet heen. Lastiger dan gedacht want we moeten 500 m tot aan de verkeerslichten en daar mogen we pas oversteken. En dan nog niet gewoon, eerst de dwarsweg over, dan de hoofdweg en daarna weer de dwarsweg (er is maar 1 oversteekplaats voor de hoofdweg aan dit kruispunt).
Het smaakte wel nog eens heerlijk.
Afgelegde km: 391
Het weer: 16 °C en bewolkt, Portland 22 °C en zonnig
Hotel: Best Western Plus Northwind Inn & Suites - Tigard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten