De vingers stellen het naar omstandigheden goed. Het bloeden is nagenoeg gestopt dus ik zal niet naar het Medical Center moeten gaan. We hebben mijn middelvinger goed ingepakt zodat ik hem niet kan plooien, hopelijk blijft de snee dan dicht. En we hebben er plastic covers over gedaan zodat er absoluut geen vuil in kan. Ik lijk nu wel een beetje op ET (ET phone home).
We vertrekken wat later vandaag. Om de stranden te bezoeken, zoek je best vooraf thuis al de uren van eb en vloed uit. Via 2 verschillende wegen zijn de stranden rondom Mora/La Push te bereiken.
Wij nemen nu de weg naar Mora en Rialto Beach. Aan het einde van de weg mondt de Quillayute River uit in de zee. En wat ziet mijn zoon (die weer chauffeur van dienst is)? Er zitten 2 Amerikaanse zeearenden op een eilandje.
Einddoel bij Rialto Beach is Hole in the Wall, heen en terug 5.2 km. Je gaat daar best bij eb naartoe omdat je dan helemaal tot bij de rots kan komen (zonder natte voeten te krijgen).
Hoe dichter we het einddoel naderen, hoe mooier het wordt. Er staan steeds meer sea stacks in de branding, te wachten om gefotografeerd te worden.
En dan zijn we er, Hole in the wall.
Voor de grote rots zijn poelen achtergebleven tussen de kleinere rotsen op het strand.
Op de bodem staan weer varens en kleinere struiken.
En nu met pijn in het hart rijden we terug naar het hotel. We wilden naar Ruby Beach voor een zonsondergang. Maar er komen wolken opzetten vanaf de kust dus weinig kans op een sunset en dan moet Sander straks niet meer dan een uur in het donker terug naar Forks rijden.
Eb is vandaag om 13u50'. Vandaar dat we pas om 10u30' aan de wandeling beginnen. Er is geen hoogte verschil maar je wandelt over keien, grind en zand en dat stapt toch wat zwaarder.
In de branding zwemmen enkele zeehonden. We zien ook een aalscholver naar vis duiken.
En we vinden een nieuw soort krab, de Ikea-krab. Zelf ineen te knutselen.
Daarin vinden we prachtige zeeanemonen, zeesterren, krabbetjes, ...
Op de terugweg zien we weer de zeehonden maar er zweven ook 2 bald eagles boven het strand.
Sander is natuurlijk helemaal in de wolken.
Wat een super weer voor deze wandeling. Heerlijk!
Na de wandeling rijden we terug naar Forks waar we bij Sully's een burger gaan eten.
En dan, op naar Hoh Rain Forest. Het is een eindje rijden (50 km) langs een kronkelende weg.
Als eerste stop staat de Giant Sitka Spruce gepland. Maar oei, die is afgebroken! Door enorme windstoten in 12.2014. Nu staat er nog een stompje van wat eens een kolos van 82 m hoog was.
Parkeren doen we bij het visitor center. Vanaf hier vertrekken meerdere paden.
Eerst gaan we het Hall of the Mosses trail lopen. Het is een rondje van 1.3 km door een mooi stukje regenwoud. De bomen zijn er bedekt met dikke lagen mos. Op de bodem groeien verschillende soorten varens en andere bodembedekkers. Het ritselt langs alle kanten, af en toe zien we een glimp van een chipmunk of een eekhoorn. Ook de vogels laten zich horen maar niet zien. Behalve die ene specht die Sander kan fotograferen.
Aansluitend doen we het Spruce Nature Trail. Weer een rondje, deze is 2 km lang.
Het bos is ook nog regenwoud maar ook een oerbos. Er staan erg oude, dikke conifeerachtige bomen (sitka spruce, douglas fir, ...). Dit is echt een prachtige wandeling zo tussen de reuzen. Alleen erg moeilijk om ze van voet tot top op de foto te krijgen.
Het pad komt ook langs de Hoh River. Deze is blauwig gekleurd doordat het afkomstig is van gletsjers in de bergen.
Bomen die omvallen in het bos zijn voedingsbodem voor nieuwe planten. Ze worden nurselogs genoemd. Hieronder 2 voorbeelden : de dikke bomen zijn geworteld in en rondom zo'n nurselog.
We gaan weer naar The In Place voor het avondeten.
Alweer een heerlijke dag waarop we het voor het eerst deze vakantie droog gehouden hebben.
Afgelegde km: 167
Het weer: 23 °C, zonnig
Hotel: Pacific Inn Motel - Forks
Afgelegde km: 167
Het weer: 23 °C, zonnig
Hotel: Pacific Inn Motel - Forks
Geen opmerkingen:
Een reactie posten